Hoe een managementteam erachter komt dat vertrouwen ontstaat door het respectvol confronteren van de schijnbare tegenstellingen en spanningsvelden in plaats van deze te verdoezelen door een mooie laag vernis…
Binnen een managementteam worden tegenstellingen en natuurlijke spanningsvelden niet benoemd en bedekt met een waas van kunstmatige harmonie. Conflicten worden gezien als verstoorders van de zorgvuldig gecreëerde orde in het systeem. Daar waar een sluimerend conflict toch de oppervlakte weet te bereiken, wordt deze zeer adequaat teruggeduwd naar de onderstroom door een goede grap te maken en dan met z’n allen hard de spanning weg te lachen. De resultaten van het managementteam zijn jaren gemiddeld succesvol geweest. Als er een besluit genomen moest worden waarin de verschillende belangen niet verenigbaar leken, werd er opgeschakeld in de lijn en nam de directeur het besluit.
Door een aantal wisselingen in de MT-posities is de status quo verstoord. Onbewust heeft het systeem geprobeerd met de beschikbare patronen van sussen, humor en opschakelen de orde te herstellen. Echter nu wilde het toeval dat de directeur zelf door een andere opgave niet meer dagelijks op kantoor bereikbaar is. Ondertussen zijn spanningen opgelopen en vrezen de betrokkenen dat dit binnenkort tot een uitbarsting zal komen. Een vooruitzicht dat dit team, met een grote behoefte aan harmonie, op zijn zachts gezegd niet erg ziet zitten.
In een eerste bijeenkomst blijken er vaste overtuigingen te zijn over wat conflicten zijn (‘lastig’, ‘bedreigend’, ‘schadelijk’, ‘respectloos’). Daarbij voelen de betrokkenen zich niet veilig genoeg om te bespreken wat hen dwars zit (‘ik moet eerst het volledige vertrouwen hebben, voordat ik me kan openstellen’). Gedragen conclusie is wel dat het managementteam als systeem op deze manier niet alleen vastgelopen is, maar ook muurvast zit. De noodzaak tot het creëren van beweging wordt door iedereen gezien, zeker ook omdat zich in de lagen onder het MT al dezelfde symptomen beginnen te openbaren.
Om beweging te creëren verkennen we als eerste de mythe van vertrouwen (eerst vertrouwen, dan pas openstellen). Door net een stapje verder te gaan in het jezelf openstellen, blijkt ineens begrip te ontstaan voor elkaar. Dit gedeelde begrip krijgt voor elkaar wat in maanden niet is gelukt. Betrokkenen kunnen vanuit het begrip (‘o, dus zo werkt dat bij jou’) ineens mildheid toelaten en de ander accepteren voor wat hij is. De schatkist van vertrouwen krijgt een behoorlijke donatie op die dag!
Ook gepubliceerd op www.aog.nl